Wiele wskazuje, że Sa-Nakht jest najstarszym udokumentowanym przykładem giganta. Nie chodzi tu jednak o mitologicznego olbrzyma, ale o człowieka, który prawdopodobnie cierpiał na gigantyzm przysadkowy lub gigantyzm eunuchoidalny.
Szczątki faraona odnaleziono w 1901 r. w grobie znajdującym się niedaleko Bet Jalaf. Szkielet ma 198 cm długości. W czasach, kiedy przeciętny mężczyzna miał 150 cm wzrostu, król Sa-Nakht był człowiekiem o szokującym wzroście. Wyższym nawet od samego Ramzesa II Wielkiego, którego przydomek wziął się nie tylko od jego osiągnięć, ale także od 175 cm wzrostu. Naukowcy przypuszczają, że może to być najwcześniejszy znany przypadek gigantyzmu. Z kroniki starożytnego egipskiego historyka Manetho wiemy, że Sa-Nakht, założyciel III dynastii, rządził Egiptem tylko 18 lat, ale był władcą, który pozostawił po sobie wiele imponujących budowli.