Gdyby w firmie budowlanej szef ustawił maszynę do losowania i powiedział, że od dziś ślepy los będzie rozdzielać między pracowników mniej lub bardziej pracochłonne zlecenia, że mimo to wszyscy pracownicy zarabiają tak samo i w tych samym wymiarze godzinowym swoje zlecenia muszą wykonać, a za opieszałość grozi im dyscyplinarka – nie wiem, ilu pracowników zostałoby w tej firmie.
Jednym z największych problemów sądownictwa jest nierównomierne obciążenie sędziów w skali kraju i poszczególnych sądów. Szokuje, jak rzadko jednak sami sędziowie i ich stowarzyszenia podejmują ten temat. A przecież obowiązek równego traktowania pracowników oraz zakaz ich dyskryminacji wynika także z przepisów Konstytucji RP oraz ratyfikowanych przez Polskę umów międzynarodowych – art. 32 i 33 Konstytucji RP, art. 20–23 Karty praw podstawowych oraz dyrektyw „równościowych" również dotyczą sędziów. Z ugruntowanego orzecznictwa SN wynika, że do naruszenia zasady równego traktowania pracowników (art. 112 kodeksu pracy i zasady niedyskryminacji w zatrudnieniu (art. 113 k.p.) może dojść, gdy różnicowanie ich sytuacji wynika z zastosowania przez pracodawcę niedozwolonego kryterium, a więc w szczególności, gdy nie ma ono oparcia w odrębności obowiązków, sposobie ich wypełnienia czy też kwalifikacjach (wyrok SN z 5 października 2007 r., II PK 14/07, OSNP 2008/21-22/311).
