17 stycznia 1945 r. żołnierze sowieccy oraz 1 Armii Wojska Polskiego wkroczyli na zrujnowane tereny lewobrzeżnej Warszawy.
Będąca częścią operacji wiślańsko-odrzańskiej operacja warszawska wojsk 1 Frontu Białoruskiego rozpoczęła się 14 stycznia. Brały w niej udział sowieckie 61 i 47 Armia oraz 2 Armia Pancerna, które dokonały uderzenia oskrzydlającego, oraz 1 Armia WP.
Obrona niemiecka została przerwana 14 stycznia. Żołnierze Dywizji Fortecznej Warszawa nie stawiali większego oporu. Z obawy przed okrążeniem dowódca niemieckiej 9 Armii gen. Smilo von Lüttwitz wydał rozkaz wycofania się z linii Wisły. Za podjętą bez zgody przełożonych decyzję gen. Lüttwitz stracił stanowisko.
Po zdobyciu informacji o wycofujących się siłach niemieckich 16 stycznia 2 Dywizja Piechoty rozpoczęła przesuwanie się w kierunku Warszawy od północy. Następnego dnia główne siły 1 Armii WP rozpoczęły natarcie po przeprawieniu się na zachodni brzeg Wisły na odcinku między Górą Kalwarią a Magnuszewem. 6 Dywizja Piechoty atakowała od strony Pragi, 1 Warszawska Samodzielna Brygada Kawalerii od strony Służewca
Walki o zajęcie miasta trwały kilka godzin. Nacierającym stawiały opór jedynie siły osłonowe. Miasto zostało zajęte do godz. 16.00. Siły główne dotarły do Warszawy wieczorem. Wśród wkraczających do miasta oddziałów były jednostki NKWD, których zadaniem było zatrzymywanie członków polskiego podziemia, w tym kierownictwa Komendy Głównej Armii Krajowej.
