Niczym się nie różniły od tych produkowanych masowo, poza detalami wyposażenia. Malowano im po bokach białe pasy, wyposażano w tak zwanego koguta, instalowano radiotelefon oraz specjalne nietłukące się szyby oddzielające tylne siedzenie od milicjantów siedzących z przodu. Pod pozostałymi względami był to zwykły polonez, jakim jeździli cywile. Ale była też specjalna wersja zwana polonezem 2000, z lepszym silnikiem, o mocy 112 koni mechanicznych, której głównym przeznaczeniem były zawody sportowe. Nieliczne sztuki trafiały do różnych instytucji państwowych. Właśnie takimi nieoznakowanymi wzmocnionymi polonezami jeździły służby tajne.

[b]Jak polonez wypadał na tle zachodnich odpowiedników z tamtych czasów?[/b]

Dość nowocześnie, bo miał bardzo dobre wyniki, jeśli chodzi o bezpieczeństwo. Włosi wówczas pracowali nad normami zderzeniowymi, które miały obowiązywać w XXI w., i wiele pomysłów z tego zakresu zostało w polonezie uwzględnionych. Niestety, skutkiem było nadwozie cięższe o 200, a nawet 300 kg od podobnych modeli zachodnich, co powodowało większe zużycie paliwa. Było to szczególnie krytykowane w okresie stanu wojennego, kiedy zaczęto reglamentować benzynę.

[b]Polonez ma szansę zostać autem kultowym, takim jak syrenka albo warszawa?[/b]

Jak najbardziej. Jest już nawet grupa Finów, którzy skupują i remontują stare polonezy.