Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Robert Mazurek: Czym Lidl bogaty
Ech, ten przeklęty żywot symetrysty, to przez niego tydzień po białych winach jednego dyskontu zaglądam po czerwone do drugiego. Tu od razu dodam, że nie wiem, czy wszystkie z butelek, które opiszę, są w każdym Lidlu, wiem, że można je kupić przez ich stronę internetową. Szperanie wśród win najtańszych oznacza, że można znaleźć co najwyżej trunki pijalne, całkiem dobre nawet, ale zbyt wiele proszę się nie spodziewać. To już nie te czasy, gdy na półki trafiało przecenione, świetne wino za grosze.
Zabrałem się do sprawy metodycznie i najpierw moją uwagę przykuło Ettore Alfieri Lambrusco Secco – mam ogromną słabość do czerwonych, musujących win z Emilii Romanii, wytwarzanych z tego szczepu. Lekkie, przyjemne, stworzone wprost do szynki. Lidlowe lambrusco jest wytrawne z nazwy, nieco chemiczne w bukiecie, ale nie najgorzej łączy landrynkowe, przemysłowe klimaty z malinowym posmakiem. Za te same pieniądze można kupić bodaj najtańszy Priorat na polskim rynku. Wina z tej katalońskiej denominacji kosztują zwykle kilka razy tyle, czy jest więc sens kupować Vinya Carles Crianza Priorat 2016? Można, bo to jeżynowe, beczkowe wino państwa nie skrzywdzi, ale proszę nie liczyć ani na cud, ani na szczególne zrozumienie czymże się świat tak zachwyca. Ja jednak pozostaję sceptyczny.
