Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Robert Mazurek: Herbata z miodem
To będzie złamanie zasady, wszak zawsze piszę o winach dostępnych w Polsce, a przecież Basilicusa nie ma. No, ale pandemia nauczyła nas wszystko kupować w sieci, więc niech to mnie usprawiedliwi, bo tam je znaleźć można.
Jedziemy do Tarcalu pod Tokajem, gdzie od dekady działa niewielka, biodynamiczna winnica Basilicus. Założył ją gość od IT, kupił niespełna osiem hektarów, prowadzą to profesjonaliści, a wina są zaskakujące. Zaskakujący jest również pomysł na biznes – otóż 95 proc. produkcji sprzedają na miejscu podczas darmowych degustacji. Zapraszają gości z luksusowego hotelu na degustację pewni, że budapeszteńskie mieszczuchy i tak wymiękną, i kupią wino. Kupują kartonami.
Moją osobę zagnały tam okrzyki zachwytu kolegów z branży nad winami wytrawnymi. Tu zresztą branżowcy są zgodni z naddunajskim ludem, który je sobie upodobał. Furminty z wszystkich posiadłości, urocze, niedrogie sargomuskotaly, czyli muszkat o uroczym bukiecie, wreszcie niosące powiew lipcowego wieczoru harslevelu – wszystko rozchodzi się jak świeże bułeczki. „Wytrawne wina sprzedają się świetnie, słodkie robimy, bo je kochamy, i taka jest tradycja tokaju" – usłyszałem i zdębiałem. Raz, że tokaj to od wieków głównie wina słodkie, dwa, że te z Basilicusa to klasa sama dla siebie, jakże więc można ich nie kupować?!
