Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Świnoujście po sezonie takie mroczne
Psycholog więzienny Rafał Wejman próbuje sobie ułożyć życie w roli samotnego ojca wychowującego dwie dorastające córki. Jego żona wyjechała bowiem do pracy jako pielęgniarka w Niemczech. W pierwszym odcinku w niewyjaśnionych okolicznościach znika Gabrysia Wejman, a chłopak, z którym dziewczyna się spotyka, nie żyje. I choć na początku historia wydaje się dość sztampowa, co więcej, rozkręca się dopiero w okolicach czwartego odcinka, ale już końcówka serialu może widzów zszokować. Realizacja jest znakomita, scenariusz dobry, a ewentualne braki wynagradzają świetni aktorzy. Dostaliśmy kolejny solidny, polski serial kryminalny.
Tradycyjnie, jak to bywa w przypadku kryminałów nawiązujących do skandynawskich produkcji, równie ważne jak śledztwo jest tu życie głównego bohatera, w którego wcielił się znakomity Arkadiusz Jakubik. W ten sposób najważniejsza w serialu staje się ojciec pogrążony w kryzysie. Mężczyzna próbuje naprawić swoje małżeństwo, co nie jest łatwe po długim okresie rozłąki. Walczy o odnalezienie córki, prowadzi na własną rękę nieudolne śledztwo, pogrąża się w długach, a nawet działa wbrew prawu. Na tej linii narracyjnej pojawiają się ciekawe pytania: Jakie są etyczne granice poświęcenia dla drugiej osoby oraz ile warte jest zaufanie przyjaciół? Na drugi plan schodzą emocje jego żony Magdy (Maja Ostaszewska) oraz córki Hani (Katarzyna Gałązka) i jednocześnie siostry zaginionej. Istotne za to okazują się postaci grane przez Wojciecha Mecwaldowskiego i Piotra Witkowskiego – dwóch braci strażników z więzienia, z których jeden jest ojczymem zamordowanego chłopaka.
