Yes, yes, yes, czyli osioł trojański

Raz mały Kazio w klozecie

Usłyszał dziwne szmery,

Co to się dzieje – wyszeptał,

Co jest, do jasnej cholery.

Opukał dokładnie spłuczkę,

Włożył do muszli ucho,

Prezydent mnie podsłuchuje,

Nie ujdzie mu to na sucho.

Podciągnął Kazio gacie

I złożył doniesienie,

Bo z wszystkich rzeczy na świecie

Najsłodsze jest czyste sumienie.

Oto zawarta w pieśni dziadowskiej największa aktualnie sensacja polityczna III Rzeczypospolitej, którą zajmują się media, a wkrótce – prokuratura, komisje sejmowe do spraw służb specjalnych i nacisków i Bóg wie, kto jeszcze.

Najbardziej przenikliwi analitycy sceny politycznej przepowiadają już największy skandal polityczny wszystkich czasów od wykastrowania Mieszka II albo przynajmniej od zamachu majowego, detronizacji prezydenta Wojciechowskiego i wypędzenia go na emigrację. Przy okazji będzie można odbudować Berezę albo wynająć od Łukaszenki twierdzę brzeską, żeby raz na zawsze położyć kres nieprawościom.

Wszystko układa się bardzo pięknie, ale chciałbym przestrzec Donalda Tuska i Platformę Obywatelską słowami Wergiliusza: Timeo Danaos et dona ferentes - Obawiam się Danajów, nawet gdy składają dary. Powiedział to (w „Eneidzie”) Laokoon na widok konia trojańskiego. Nie posłuchano jego ostrzeżeń i skończyło się zburzeniem Troi.

Oczywiście, trzeba patrzeć na Kazimierza Marcinkiewicza zgodnie z zasadami proporcji. Nie, żeby zaraz koń pełnokrwisty. Najwyżej koń Kaliguli, który miał na imię Prosiaczek, a w tym wypadku koń Kaczyńskiego zrobiony w senatora. Ale analogie są wyraźne. Niebezpieczeństwo też.

Kto się raz zachował nielojalnie, ten widocznie ma takie skłonności. Lojalny jest tylko wobec siebie. Łatwo sobie wyobrazić sytuację, że były premier i dyrektor europejskiego banku w stanie spoczynku na laurach Kazimierz Marcinkiewicz nie otrzyma posady, na jaką liczy. A na mieście mówią, że przed wyborami prezydenckimi ma zostać premierem w miejsce prezydenckiego kandydata Tuska. I osobą, która w to najbardziej wierzy, jest sam Marcinkiewicz. A co będzie, jak go wyślizgają? Jak premierem zostanie Grzegorz Schetyna? Czarno widzę.

Któregoś dnia Donald Tusk otworzy gazetę i znajdzie zwierzenia zawiedzionego kandydata, że to on osobiście kazał śledzić i podsłuchiwać Marcinkiewicza. A ponieważ jakaś eskalacja napięcia musi być – jak w dobrym kryminale – niewykluczone, że Tusk dowie się, iż Marcinkiewicz na własne oczy widział notatkę służbową o zleceniu służbom zamachu na jego życie. To wszystko będzie na pierwszych stronach gazet, a w audycjach telewizyjnych Marcinkiewicz będzie rzecz całą potwierdzał co godzinę nienaganną angielszczyzną – Yes, yes, yes. I znowu cały aparat państwowy będzie zaangażowany w wyjaśnianie działań odwetowych i marketingowych byłego premiera.

Aby zapobiec na przyszłość wstrząsom w państwie, należałoby wysłać Marcinkiewicza na jakąś odległą placówkę, ale koniecznie w miejsce, gdzie wszyscy mówią po polsku. Na przykład do Gorzowa. Z Londynu bowiem doszły mnie słuchy, że dyrektor w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju głosował wbrew zaleceniom Rady Gubernatorów. Nie ze złej woli, po prostu – nie rozumiał, o czym jest mowa. Ale może to tylko złośliwe plotki rozpuszczane nad Tamizą przez służby specjalne na polecenie prezydenta, a Marcinkiewicz głosował, jak zawsze, zgodnie ze swoim sumieniem.

Gdyby się jednak okazało, że ekspremiera rzeczywiście podsłuchiwano, i gdyby zachowały się nagrania, to warto by odtworzyć moją rozmowę z Marcinkiewiczem na temat powodów, dla których nie doszło do oczekiwanej przez społeczeństwo koalicji PO – PiS. Zwłaszcza opis rokowań Marcinkiewicz – Rokita z udziałem telefonu do Donalda Tuska unieważniającego wszystkie ustalenia oraz opinie Marcinkiewicza o Tusku byłby interesujący dla wszystkich. Muszę przyznać, że uwierzyłem wtedy premierowi na słowo, że PO to cieniasy, i tkwiłem w tym mylnym błędzie do niedawna.

Znowu trzeba się rewidować samemu, bo na służby nie można liczyć – są zajęte rewidowaniem Marcinkiewicza, choć się do tego nie przyznają. Ale to nic dziwnego – polityk tej klasy stanowi stałe zagrożenie i trzeba go stale albo śledzić, albo pilnować, mając na uwadze to, co stało się z Maratem w wannie. Na miejscu Marcinkiewicza chodziłbym do łazienki z rewolwerem.

Drugim zagrożeniem, tym razem dla ładu moralnego w Polsce, są historycy z IPN nazywani także przez co wykwintniejszych intelektualistów hołotą. Nie wiadomo jeszcze, co zawiera przygotowywana książka o Lechu Wałęsie, zwłaszcza nie wiadomo, czy jest prawdziwa, ale jedno już wiadomo na pewno – jest niesłuszna. To dziś podstawowa kategoria oceny publikacji historycznych, także tych nieobecnych jeszcze w powszechnym obiegu.