Nie wiemy, czy wprowadzane zmiany w polityce pieniężnej oznaczają dostosowanie sposobu wykorzystania dostępnych instrumentów do istniejących uwarunkowań gospodarczych czy też odejście od dotychczasowego modelu, określanego jako strategia bezpośredniego celu inflacyjnego.
Jeżeli celem jest zmiana modelu polityki pieniężnej, to należy podkreślić, że wybór tego modelu nie leży całkowicie w gestii NBP, który jest w tym zakresie ograniczony zapisami Konstytucji. Wyznacza ona NBP zadanie utrzymania wartości pieniądza, czyli niskiej i stabilnej inflacji. Cel ten został skonkretyzowany przyjęciem przez NBP tzw. strategii bezpośredniego celu inflacyjnego. Bank realizujący tę strategię zobowiązuje się do utrzymania w średnim okresie inflacji na poziomie przyjętego celu inflacyjnego (w Polsce 2,5 proc. +/- 1 pkt proc.). Dążąc do osiągnięcia tego celu bank centralny posługuje się stopami procentowymi oraz operacjami otwartego rynku, których celem jest takie ukształtowanie rezerw w systemie bankowym, który zapewni utrzymanie krótkoterminowych stóp procentowych na rynku międzybankowym na poziomie maksymalnie zbliżonym do określonej decyzją Rady Polityki Pieniężnej podstawowej stopy polityki pieniężnej (stopy referencyjnej).
