Najbardziej znane zdjęcie z nią to to zrobione przez Davida E. Schermana (fotografa i kochanka), gdy siedzi w wannie w mieszkaniu Hitlera.
30 kwietnia 1945 r. Lee Miller razem z Schermanem dotarła do obozu koncentracyjnego w Dachau, dzień po wyzwoleniu go przez Amerykanów. Robiła zdjęcia ciał więźniów obozu zrzuconych na stos. Opublikowanemu potem reportażowi z Dachau (i kolejnemu z Buchenwaldu) dała tytuł „Uwierz w to”.
Tego samego dnia wieczorem Lee i Scherman zatrzymali się w Monachium, w jednym z niewielu mieszkań, gdzie była jeszcze ciepła woda. Byli brudni, te same ubrania mieli na sobie od trzech tygodni. Nie mogli więc odmówić sobie przyjemności gorącej kąpieli. Dopiero jednak na miejscu zrozumieli, gdzie się znaleźli. Postawili wówczas na brzegu wanny portret Hitlera i na białym dywaniku łazienki zabłocone buty wojskowe, które Lee nosiła, chodząc po obozie w Dachau. Teraz zmywali brud z tego miejsca w wannie oprawcy. W tym samym czasie Hitler i Eva Braun popełnili samobójstwo w Berlinie.
W latach 20. Lee pracowała jako fotomodelka w Paryżu. Pozowała słynnemu amerykańskiemu fotografowi Man Rayowi, któremu potem zaczęła asystować, by następnie sama podjąć pracę jako fotografka. Wynalazła własne metody komponowania zdjęć. Często publikowała zdjęcia, używając nazwiska Raya. Pewnego razu lekarz chirurg poprosił Lee, by zrobiła zdjęcia amputacji piersi. Zapytała, czy nie może zabrać ze sobą wyciętego biustu do domu. Piersi położyła na talerzyku i przykryła serwetką. Kiedy przyszła do atelier w redakcji „Vogue'a” (dla którego pracowała), postawiła talerz na stole niczym danie, dodała sztućce. Zdążyła zrobić tylko dwa zdjęcia, kiedy fotograf, który to zobaczył, dostał ataku histerii i wyrzucił ją razem z jej „obiektem” na ulicę.
Fotografie wyciętej piersi miały stanowić protest przeciwko wyobrażeniu mężczyzn o ciele kobiety jako towarze, którym się handluje.
