Reżyser nakręcił obraz skromny, intymny. Podpatruje rzeczywistość, ale w nią nie ingeruje. Pozwala jej się spokojnie odsłonić. Dzięki temu zanika efekt obcości.
Nie czujemy, że patrzymy na życie niepełnosprawnych. Dostrzegamy w ich losach potrzeby i pragnienia towarzyszące każdemu z nas. W pierwszej opowieści poznajemy Petra – nauczyciela muzyki w szkole. W jego małżeństwie jest czułość i przywiązanie, ale brakuje już namiętności. Ta pojawia się w drugiej historii – zakochanych Mico i Moniki, których zaskakuje zajście dziewczyny w ciążę.
Epizod numer trzy jest opowieścią o Elenie, która świadomie zdecydowała się na dziecko. Film kończy historia Zuzanny – nastolatki, która najlepiej czuje się w świecie muzyki klasycznej.Precyzyjna konstrukcja scenariusza świetnie oddaje lęki i nadzieje bohaterów. Każdy z następujących po sobie epizodów komentuje i dopełnia poprzedni.
[i]Słowacja 2008, reż. Juraj Lehotsky[/i]
