Rafał Barański

Ustawa o ochronie sygnalistów miała być kamieniem milowym w walce o transparentność i etykę w polskich firmach. Zapowiadano ją jako narzędzie, które pozwoli pracownikom czuć się bezpiecznie, ujawniając nieprawidłowości bez obawy o represje. Miała być symbolem zmiany, przełomem w kulturze organizacyjnej, gdzie każdy głos jest słyszalny i brany pod uwagę. Jednak rzeczywistość okazała się znacznie bardziej złożona.

W Polsce naruszenia praw osób zgłaszających nieprawidłowości, znanych jako sygnaliści, stanowią poważne wyzwanie. Ochrona tych osób przez długi czas była niewystarczająca, choć w ostatnich latach zauważalne są postępy w tym obszarze.

Przyszłość whistleblowingu rysuje się jako dynamiczny obszar, w którym ciągłe dążenie do poprawy standardów ochrony, budowania pozytywnej kultury organizacyjnej oraz adaptacji do zmieniającego się środowiska biznesowego i technologicznego stanowią klucz do skutecznego zapobiegania nadużyciom i promowania etyki w działalności gospodarczej i administracji publicznej.

Sygnaliści odgrywają kluczową rolę w ujawnianiu nieprawidłowości w organizacjach, co ma bezpośredni wpływ na społeczną stronę zrównoważonego rozwoju (Social w ESG).

Wciąż nie uchwalono przepisów wprowadzających obowiązek wdrożenia procedur whistleblowingowych. Ale może się to stać jesienią i bardzo prawdopodobne jest, że nie będzie okresu przejściowego na przygotowania.