We wtorek Sylwester Marciniak przyznał, że na podstawie przyjętych przez Sejm przepisów o głosowaniu korespondencyjnym nie da się przeprowadzić w pełni wolnych wyborów. Teraz po stronie opozycji coraz wyraźniejszy staje się spór o to, jaką strategię przyjąć wobec planów PiS.
Donald Tusk we wtorek ogłosił, że zamierza wybory zbojkotować, jeśli będą miały postać listownego głosowania organizowanego przez wicepremiera Jacka Sasina. Scenariusz przedstawiony przez Tuska jest prosty: jeśli wszyscy sympatycy opozycji zbojkotowaliby majowe wybory, frekwencja byłaby bardzo niska, a poparcie dla Andrzeja Dudy bardzo wysokie. To zaś da asumpt do zakwestionowania prawomocności wyborów i demokratycznego mandatu nowo wybranego prezydenta. Tusk liczy, że widmo blamażu doprowadzi PiS do wycofania się. A zarazem to dłoń wyciągnięta do Małgorzaty Kidawy-Błońskiej, która również zdecydowała, że jeśli głosowanie będzie korespondencyjne, to ona nie weźmie w nim udziału, choć w wyborach sama startuje.
Dla PO to wygodne rozwiązanie: jej wyborcy nie chcą w maju głosować, więc w sondażach ich preferencje nie są brane pod uwagę. Tak tłumaczyć można spadek poparcia w sondażach dla ich kandydatki do wyniku jednocyfrowego.
Ten scenariusz ma jedną istotną konsekwencję, na którą zwrócił uwagę publicysta Leszek Jażdżewski. Zapowiedź bojkotu wyborów w sytuacji, gdy PiS się jednak nie wycofa, oznacza bojkot ich wyniku. To zaś może skończyć się otwarciem drogi do konfrontacji siłowej i wariantu rewolucyjnego.
Dlatego zarówno Lewica, PSL jak i Szymon Hołownia chłodno zapatrują się na ten scenariusz. Bojkot wyborów dla wszystkich partii opozycyjnych, poza PO, oznacza skazanie się na polityczny niebyt. Hołownia nie może się wycofać, bo istnieje wyłącznie jako kandydat. Jego wynik będzie dla niego przepustką do dalszej kariery politycznej. Tak samo jest w przypadku PSL, które dzięki dobremu wynikowi Kosinika-Kamysza może lewarować swoją siłę polityczną w perspektywie nowego politycznego rozdania.
