Dzięki aferze taśmowej znów modne jest krytykowanie Platformy (Schetynie niech będą dzięki). A skoro mamy nową modę, to mamy i zalew tekstów - z różnych środowisk, w tym tych tradycyjnie proplatformerskich -  całkiem serio uderzających w rządzącą partię

Jacek Żakowski w "Gazecie Wyborczej" rysuje paralele ze schyłkowym, aferalnym okresem rządów Leszka Millera:

Pamiętam ten zapach sprzed kilkunastu lat. I bardzo mnie on martwi. (...)Wtedy jednak też mówiło się, że ówczesna władza ma przed sobą jeszcze lata rządzenia, bo rozbita prawica zdawała się równie niezdolna do przejęcia rządów jak dzisiejszy PiS. (...)SLD też pod wieloma względami przypominał dzisiejszą PO. Nie tylko miał rząd, prezydenta, marszałków, ale też finalizował konsolidację wokół potężnego lidera marginalizującego inne wybitne postaci. O politycznej pozycji tak jak dziś mniej decydowało, jakim się było, a bardziej z kim.

Monika Olejnik (też GW) jest jeszcze bardziej bardziej rozgoryczona. Platformie nie pomoże nawet PiS

Platforma sama się topi. Nie zapaliło się czerwone światełko, kiedy "Puls Biznesu" opublikował tak zwaną listę hańby i opisał, jak to ponad 400 działaczy PO i ich rodziny zasiadają w spółkach skarbu państwa.

Platforma miała coś zmienić, nie zrobiła nic. Dalej spółki skarbu państwa traktuje się jak dojną krowę. Bycie posłem teraz nie oznacza myślenia o Polsce, ale załatwianie posad dla swoich znajomków i rodzin.

Prawo i Sprawiedliwość nic nie musi robić. Nawet bzdurne teorie profesorów smoleńskich na temat katastrofy nie zaszkodzą PiS.

Platforma po prostu tonie.

W podobnym tonie pisze też Robert Walenciak na portalu Interia.pl, - tu wystarczy nagłówek:

PO gnije Przebrała się miarka. Wszyscy mają dość machlojek Platformy Obywatelskiej i wszyscy o tym głośno mówią.

Takich rzeczy słuchać hadko, brateńku. Dlatego nie dziwi, że politycy Platformy delikatnie starają się przekierować rozmowy na bardziej bezpieczne tematy. Próbował to robić Andrzej Halicki, baron z Mazowsza, który na antenie TOK FM ubolewał: