Trump szachuje Europę. "Rozpoznanie bojem"

Keith Kellogg, przedstawiciel Białego Domu ds. Ukrainy, mówił w trakcie Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa o „tempie Trumpa”. Biorący udział w tym samym spotkaniu szef polskiej dyplomacji Radosław Sikorski sięgnął po barwniejsze, rosyjskie określenie: rozpoznanie bojem. W obu przypadkach chodzi o zaskoczenie przeciwników i zepchnięcie ich do defensywy tak, aby przyjęli warunki stawiane przez Amerykanów. 

Trump nie czekał więc na inicjatywę europejskich aliantów, w szczególności w sprawie zorganizowania misji rozjemczej gwarantującej ewentualny pokój w Ukrainie. Wolał postawić ich pod ścianą, rozsyłając do stolic zachodniej części Starego Kontynentu pisma z zapytaniem, na jak duży udział w zapewnieniu bezpieczeństwa Ukrainy są gotowi: w żołnierzach, broni i pieniądzach.

W domyśle tylko pozytywna odpowiedź da przepustkę Europejczykom nie tyle do udziału w negocjacjach amerykańsko-rosyjskich, ile konsultacjach z samymi Amerykanami w tej sprawie. Czasu jest niewiele: w tym tygodniu sekretarz stanu Marco Rubio i doradca ds. bezpieczeństwa narodowego Mike Waltz mają spotkać się w Arabii Saudyjskiej z rosyjską delegacją, której będzie przewodził szef MSZ Sergiej Ławrow. To ma być początek formalnych rokowań o przyszłości Ukrainy, ale też wielki krok ku normalizacji relacji między USA i Rosją. 

Czytaj więcej

Komentarze

Jędrzej Bielecki: J.D. Vance tym razem przesadził. Sojusznik, który zaczyna przerażać

Czy Polska może polegać na administracji USA, która wspiera AfD, postnazistowskie ugrupowanie w Niemczech? To przerażające pytanie pojawia się w chwili, gdy nie da się już wykluczyć najazdu Rosji na Zachód w niedalekiej przyszłości.

Są sygnały, że ta strategia może zadziałać. Już w sobotę rano Donald Tusk napisał na swoim koncie X po angielsku: „Europa pilnie potrzebuje własnego planu działania odnośnie do Ukrainy i własnego bezpieczeństwa. Inaczej globalni gracze zadecydują o naszej przyszłości. Niekoniecznie w zgodzie z naszymi interesami. Nie ma czasu do stracenia”. Jeszcze w grudniu, gdy przyjmował w Warszawie Emmanuela Macrona, polski premier oświadczył, że nasz kraj „nie jest na razie” zainteresowany udziałem forsowanej przez Francuza idei europejskiej misji rozjemczej w Ukrainie. Być może teraz zmienił zdanie.

W grze jest przyszłość nie tylko Ukrainy, ale i obecność wojsk alianckich na wschodniej flance NATO

Okazją do przekonania się o tym ma być spotkanie wybranych przywódców europejskich w tym tygodniu. Zwołuje je do Paryża francuski prezydent, Emmanuel Macron. Mieliby tam przyjechać liderzy Polski, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Włoch. Na tym etapie rzuca się w oczy nieobecność szóstego dużego kraju zachodniej Europy: Hiszpanii. Królestwo wydało w ub.r. ledwie 1,28 proc. PKB na obronę, procentowo najmniej ze wszystkich krajów NATO. 

Trump zdaje się stawiać Europejczyków przed ultimatum: albo sami sfinansują gwarancje bezpieczeństwa dla Ukrainy, albo takich gwarancji w ogóle nie będzie i europejska wspólnota stanie przed egzystencjalnym zagrożeniem ze strony imperialnej Rosji. Czy takie jest faktycznie podejście Białego Domu, spróbuje rozpoznać premier Wielkiej Brytanii Keir Starmer. Ma on w najbliższych dnia polecieć za ocean. 

Czytaj więcej

Polityka

Pete Hegseth w Warszawie ostrzega: Amerykanie nie muszą być w Europie na zawsze

Sekretarz obrony USA Pete Hegseth nie chciał w Warszawie wykluczyć, że częścią porozumienia z Władimirem Putinem może być ograniczenie liczebności wojsk natowskich i amerykańskich na flance wschodniej NATO.

Ale w grze jest nie tylko przyszłość Ukrainy, ale i samej Europy. W czasie piątkowej wizyty w Warszawie sekretarz obrony USA Pete Hegseth, odpowiadając na pytanie amerykańskiej dziennikarki, nie chciał wykluczyć, że częścią ostatecznego porozumienia z Moskwą może być wycofanie sił alianckich z flanki wschodniej NATO. A więc także Polski. Z takim żądaniem Putin wystąpił jeszcze przed rozpoczęciem rosyjskiej inwazji na Ukrainę w lutym 2022 r. A teraz rzecznik Kremla Dmitrij Pieskow podkreślił, że przedmiotem rozmów ma być poza Ukrainą „europejska architektura bezpieczeństwa”, bo to uznał za „źródło konfliktu”.

Sam Hegseth ostrzegł, że amerykańskie wojska nie są w Europie „na zawsze”. Zasugerował, że mogą się stąd wycofać, jeśli tego wymagałaby zmiana układu geopolitycznego, „za 5 czy 10 lat”. W tej chwili w Polsce stacjonuje 8 tys. żołnierzy amerykańskich – powiedział Hegseth.

Inną częścią amerykańskiej strategii jest wysyłanie z pozoru sprzecznych sygnałów. W rozmowie z „Wall Street Journal” w piątek wiceprezydent USA J.D. Vance powiedział, że możliwe jest pojawienie się amerykańskich wojsk w Ukrainie. W Warszawie Hegseth inaczej: oświadczył, że „poczucie realizmu” wymaga zaakceptowania, że do tego nie dojdzie, podobnie jak to, że nie ma szans na przyjęcie Ukrainy do NATO. Źródła w otoczeniu amerykańskiej delegacji tłumaczą „Rzeczpospolitej”: układ władzy w Waszyngtonie jest teraz taki, że o wszystkich kluczowych kwestiach decyduje Trump, a jego nawet najwyżsi rangą współpracownicy mogą jedynie zgadywać, jakie są jego intencje.