Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Karol III idzie w ślady Wilhelma Zdobywcy. Czterdziesta koronacja w opactwie westminsterskim
Karol III szykował się na tę chwilę od 70 lat, momentu koronacji swojej matki Elżbiety II w 1953 r. Kiedy jednak w sobotę w opactwie westminsterskim arcybiskup Canterbury Justin Welby kładł koronę świętego Edwarda na skronie monarchy, ten miał minę wyraźnie niepewną.
Bo też i czasy są inne. Ostatni raz taka uroczystość miała miejsce, gdy premierem był Winston Churchill. Co prawda Indie stały się już niepodległe, jednak imperium wciąż rozciągało się nad ogromną częścią świata, a pamięć o bitwie o Anglię, decydującym momencie walki z Trzecią Rzeszą, była świeżo w pamięci.
Jednak we współczesnym świecie ceremonia z udziałem takich postaci jak pogromca Czerwonego Smoka czy panna Orderu Ostu wydaje się czymś coraz bardziej sztucznym. Zdaniem YouGov 40 proc. Brytyjczyków uważa, że koronacja to marnowanie pieniędzy (100 mln funtów), 60 proc. w ogóle nie przywiązuje do tego większego znaczenia. Na polecenie Karola III w ceremonii wprowadzono pewne innowacje. Do złożenia przysięgi na wierność królowi zostali „zaproszeni” wszyscy poddani, a nie tylko lordowie i kler.
