119 zł za rok czytania RP.PL
Rzetelne informacje, pogłębione analizy, komentarze i opinie. Treści, które inspirują do myślenia. Oglądaj, czytaj, słuchaj.
„Drzewa pokoju”. Pierwszy krok po ludobójstwie
Cztery kobiety w piwnicy – to wystarczy, by opowiedzieć o okrucieństwie i wybaczeniu.
Kameralny dramat „Drzewa pokoju” Alanny Brown opowiada o ludobójstwie w Rwandzie sprzed niemal 30 lat. Unika przy tym epatowania dosłownością, a chwilami wręcz upodabnia się do słuchowiska radiowego. Bohaterki filmu spędzają blisko trzy miesiące w ciasnej, murowanej piwnicy niewielkiego domu. Mają wąskie okienko, przez które sączy się odrobina światła i czasem kapie woda, noce zaś spędzają w całkowitych ciemnościach.
Wywodząca się z Hutu ciężarna Annick ukrywa się razem z Mutesi z plemienia Tutsi oraz czarnoskórą zakonnicą Jeanette. Towarzyszy im też młodziutka Amerykanka o imieniu Peyton, która przyjechała do Afryki w ramach misji pokojowej. Kobiety początkowo są nieufne. Wzajemnie obwiniają się o to, co dzieje się na zewnątrz. Myślą stereotypami. Rozpacz i strach wręcz zmuszają je do skakania sobie nawzajem do oczu. Dopiero z czasem zaczynają lepiej się rozumieć, uczą patrzeć z innej perspektywy. Wybaczać. To pierwszy krok do procesu pojednania, który z czasem objął niemal całe okaleczone społeczeństwo Rwandy. Ludzie zmienili sposób patrzenia na siebie i swoich sąsiadów. Wyznają dziś inne wartości, cenią inny model polityki. Nie bez powodu kraj szczyci się jednym z najbardziej sfeminizowanych rządów.
