Nikogo nie ma w domu

"Kim jesteś?" – to zadane w prologu pytanie powraca jeszcze kilkakrotnie w filmie „Nikt", ani przez chwilę nie dając widzowi spokoju. Najprościej byłoby udzielić informacji – co zresztą Hutch Mansell (Bob Odenkirk) czyni – nawiązującej do tytułu obrazu. Czasami mężczyzna dodaje, że jest facetem szukającym kogoś. Albo: dobrym człowiekiem kochającym rodzinę. Raz czy dwa postanawia wybąkać o sobie coś więcej, ale gdy tak snuje opowieść pozwalającą poznać go bliżej, jego słuchacz akurat umiera. Nie ma więc sensu kontynuować gadki. Reżyser Ilya Naishuller wraz ze swym scenarzystą Derekiem Kolstadem, autorem skryptów do „Johna Wicka" (reż. David Leitch, Chad Stahelski, 2014) i jego kontynuacji, za nic mają sobie to, że siedzący przed ekranem odbiorca chce znać odpowiedzi.

Publikacja: 16.07.2021 18:00

Nikogo nie ma w domu

Foto: materiały prasowe

Całość otwiera sekwencja montażowa przedstawiająca Hutcha jako zwykłego kolesia z przedmieść, który rano uprawiającego jogging, w szlafroku goniącego odjeżdżającą śmieciarkę, odbijającego kartę przed wejściem do autobusu, w pracy uzupełniającego tabelki w arkuszu kalkulacyjnym. Rutyna pełną gębą. Małżeństwo może nie tyle mu się sypie, ile nie układa. W łóżku pomiędzy nim a żoną stoi mur zbudowany z poduszek. Becca (Connie Nielsen), wydaje się kobietą sukcesu – rozwija się jako agentka nieruchomości, o czym świadczy plakat wiszący na przystanku, z którego Hutch wsiada do komunikacji miejskiej (ona jeździ samochodem; ich sąsiad, jakby tradycyjnie pojmowana męskość Hutcha nie ucierpiała już zanadto, chwali się maszyną z 1972 roku z ośmiocylindrowym silnikiem).

19 zł za pierwszy miesiąc czytania RP.PL

Rzetelne informacje, pogłębione analizy, komentarze i opinie. Treści, które inspirują do myślenia. Oglądaj, czytaj, słuchaj.

„Rzeczpospolita” najbardziej opiniotwórczym medium października!
Plus Minus
Co można wyczytać z priorytetów prezydencji przygotowanych przez polski rząd? Niewiele
Plus Minus
Po co organizowane są plebiscyty na słowo roku? I jakie słowa wygrywały w innych krajach
Plus Minus
Gianfranco Rosi. Artysta, który wciąż ma nadzieję
Plus Minus
„Rozmowy o ludziach i pisaniu”. Dojmujące milczenie telefonu w domu
Plus Minus
„Trojka” Izabeli Morskiej. Tożsamość i groza w cieniu Rosji