Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Ireneusz Krzemiński: Rany Boskie, skąd te tłumy?!
Chyba 2 lata temu powiedziałem w telewizji TVN24, że widzę odmianę wśród młodych ludzi, odmianę stosunku do politycznej i społecznej rzeczywistości. Nie, by byli skłonni specjalnie się organizować, ani nie wzrósł znacząco udział młodych w wyborach, ale miałem wrażenie, że na nowo pojawiła się wśród nich świadomość obywatelska. Obecny wybuch protestów, które jak pożar ogarnęły cały kraj, nie jest przypadkowy. Najwyraźniej, ci niby to niechętni polityce młodzi, wyszli, głośno krzycząc „nie!” rządzącym. Rządzącemu Polską PiS-owi, ramię w ramię z polskim Kościołem katolickim. Tym, których reprezentuje episkopat i wielu, jakże aktywnych biskupów, na czele z arcy-harcownikiem arcybiskupem Jędraszewskim.
Gdyby odwołać się do psychologii społecznej, to dość jasno widać, że orzeczenie obecnego, tzw. Trybunału Konstytucyjnego, było kroplą, która przelała pełną czaszę gniewu. Poczucie ograniczania wolności, poczucie rosnącego prześladowania przez państwo inności i różnorodności, rosnące poczucie pogardy ze strony rządzących narastało. Aż wybuchło. Można mi zarzucić, że to socjologiczne zmyślenia, ale mogę odwołać się do piosenek młodzieżowych, ot, na przykład piosenki Karola Krupiaka, który wyśpiewuje, „to był bardzo chory rok, w bardzo chorym kraju, od wirusa po protesty mamy rząd na haju, chorzy fanatycy, pomyleni kłamcy”. I dalej coś bardzo aktualnego: „Kurski, czekaj, jak kto było? kobiety przy garnkach! poniesiecie konsekwencje, także za psychola Czarnka, nienawiść jednoczy. To jest właśnie piękno, kobiety mają gotować, to wam ugotują piekło”.
Pozostało jeszcze 93% artykułu
