Kwestia ustroju

W środę 4 czerwca decydowały się losy Polski. A przynajmniej jej ustroju. Podobnie jak przed 19 laty – w samo południe, chociaż tym razem nie powiadamiał nas o tym plakat z Garym Cooperem

Publikacja: 05.06.2008 07:25

Michał Zieliński

Michał Zieliński

Foto: Rzeczpospolita

W tym czasie bowiem Sąd Najwyższy rozpatrywał sprawę Adam Mielczarek versus państwo polskie. Pan Mielczarek domagał się uznania, że państwo nie może go zmuszać do odkładania środków w OFE. Powoływał się przy tym na Konstytucję RP, która stoi na straży własności prywatnej i nie może nakazywać mu „niekorzystnego rozporządzania własnym mieniem”, bo przewiduje jedynie prawo obywatela do zabezpieczenia społecznego, a nie wprowadza przymusu uczestnictwa w takim zabezpieczeniu.

Konsekwencje wyroku przyznającego rację panu Mielczarkowi byłyby przeogromne i stałyby się podstawą do zakwestionowania także przymusu płacenia składki na Narodową Fikcję Zdrowia i oznaczałyby jednoznaczne określenie, iż Polska jest krajem ludzi wolnych, samodzielnie odpowiadających za swój los. Krajem, w którym państwo jedynie – zgodnie z zasadą pomocniczości – wspiera obywateli w sytuacjach, w których nie mogą radzić sobie sami.

Sąd Najwyższy, mimo oczywistych racji ekonomicznych przedstawionych przez pana Mielczarka – a bardzo łatwo wykazać, że przy średnio rentownych inwestycjach finansowych skumulowana składka daje większy kapitał niż środki ulokowane w OFE – uznał jednak, że w Polsce obowiązuje przymus ubezpieczeniowy. Potwierdził więc, że polski ustrój ekonomiczny ma nie tylko mocne korzenie socjalistyczne, ale że takie też są jego nowe gałęzie i listowie.

Można i tak. Zastanawiam się jednak, czy ta najpoważniejsza kwestia ustrojowa nie powinna być rozstrzygnięta inaczej niż jednoosobową decyzją pani sędzi Małgorzaty Wrębiakowskiej-Marzec. A zdanie się wyłącznie na jej wiedzę i sumienie jest efektem tego, jak uchwalaliśmy konstytucję. Nie tylko przez parlamentarzystów, ale też przez większość obywateli potraktowana została ona jako świstek papieru, w którym należy zapisać parę banałów i odstawić go na półkę. Dlatego w konstytucji mamy dla każdego coś miłego.

I poszanowanie prawa własności i – zdaniem Sądu Najwyższego – przymusowe świadczenia. I gospodarkę rynkową, i prawo do pracy oraz wspaniałej bezpłatnej służby zdrowia.

Tyle tylko, że tak zdefiniowany ustrój ekonomiczny jest niemożliwy, bo takie twory, w których każdy ma prawo do prywatnych zysków, ale prywatne straty pokrywane są przez wszystkich, nie istnieją. I dlatego mamy sytuacje jak z Zielonej Gęsi. Rodacy coraz częściej wołają: „ustroju, ustroju”.

A „ustrój rodakom nie odpowiada”.

W tym czasie bowiem Sąd Najwyższy rozpatrywał sprawę Adam Mielczarek versus państwo polskie. Pan Mielczarek domagał się uznania, że państwo nie może go zmuszać do odkładania środków w OFE. Powoływał się przy tym na Konstytucję RP, która stoi na straży własności prywatnej i nie może nakazywać mu „niekorzystnego rozporządzania własnym mieniem”, bo przewiduje jedynie prawo obywatela do zabezpieczenia społecznego, a nie wprowadza przymusu uczestnictwa w takim zabezpieczeniu.

Opinie Ekonomiczne
Prof. Elżbieta Chojna-Duch: Strategiczna autonomia w Europie
Opinie Ekonomiczne
Marek Tatała: Czy deregulacja się opłaca?
Opinie Ekonomiczne
Maciej Miłosz: Niemiecka bazooka finansowa odpali przemysł
Opinie Ekonomiczne
Witold M. Orłowski: Czy Europa może być znów wielka?
Materiał Promocyjny
Współpraca na Bałtyku kluczem do bezpieczeństwa energetycznego
Opinie Ekonomiczne
Krzysztof Adam Kowalczyk: Donald Trump rąbie siekierą, Europa odpowiada skalpelem
Materiał Promocyjny
Sezon motocyklowy wkrótce się rozpocznie, a Suzuki rusza z 19. edycją szkoleń