Na całym świecie setki tysięcy ludzi w nowoczesnych laboratoriach spędzają długie godziny nad wymyślaniem nowych produktów. Z nimi nie można konkurować, dysponując małym budżetem. Dlatego innowacyjność produktowa jest taka trudna. Na innowacyjność trzeba patrzeć zresztą zupełnie inaczej. To długotrwały i wyjątkowo żmudny proces. Przebiega małymi kroczkami. To mozolne ulepszanie i poprawianie istniejących produktów i przebijanie się z nimi na rynek i do świadomości konsumentów. Tego nie da się zrobić bez innowacyjności procesowej – ciągłego ulepszania, optymalizacji i lepszej organizacji procesów biznesowych w firmie.

[b]Z pana wypowiedzi przebija pesymizm. Czy naprawdę jest tak źle?[/b]

Nie powiedziałem, że wszystko w Polsce jest złe, a Polacy niewiele potrafią. Wprost przeciwnie. Zgłaszają się do nas młodzi ludzie z bardzo ciekawymi pomysłami. Przyglądamy się im. Analizujemy. Problem polega na tym, że nawet jeśli ktoś wymyśli coś fajnego, to bardzo trudno jest to sprzedać rynkowo. Nie potrafimy – nie mam tu na myśli Comarchu – sprzedać naszych pomysłów. Co z tego, że Gadu-Gadu wcale nie jest gorsze od Skype’a. Nie potrafiło jednak zaistnieć w szerokim świecie, bo na to potrzeba olbrzymich nakładów na promocję i marketing. I tu znowu wracamy do pieniędzy. Bez nich nie da się zrobić niczego wielkiego. Dlatego, zamiast przepalać środki w setkach niewielkich przedsięwzięć, lepiej zdefiniować obszary rynku czy technologie i na nich skoncentrować całą uwagę, wysiłek i pieniądze. Wtedy mamy szanse stworzenia czegoś przełomowego.

[b]Skoro instytucje publiczne marnotrawią środki na badania i rozwój, może sektor komercyjny powinien wziąć na siebie ciężar finansowania innowacyjnych przedsięwzięć?[/b]

Nie wszystko, co robi administracja publiczna, jest chybione. Podoba mi się pomysł tworzenia narodowych centrów badawczo-rozwojowych. Trzeba je jednak wzmocnić. Samo oddanie do użytku nowoczesnego biurowca i udostępnienie go naukowcom to zbyt mało. Podobnie ma się rzecz z inkubatorami technologicznymi. Dobra koncepcja, ale w praktyce to tylko marnowanie potencjału i pieniędzy. Wracając do pana pytania. Sektor komercyjny, nie mogąc liczyć na pomoc państwa, od dawna sam ponosi główny ciężar wydatków na tworzenie nowych technologii. W Comarchu od lat łożymy na ten cel grube dziesiątki milionów złotych. Mamy na koncie wiele produktów, które z powodzeniem konkurują z zagranicznymi, a często są od nich dużo lepsze. Nie mamy żadnych kompleksów w starciu z gigantami. Cały czas szukamy młodych zdolnych ludzi z otwartymi głowami. Przyznajemy co roku staże setkom studentów informatyki. Zatrudniamy potem wielu z nich. A jakie dostajemy wsparcie od państwa? W zeszłym roku dotacja z PARP stanowiła zaledwie 1 proc. naszych wydatków na badania i rozwój. To pokazuje skalę problemu.