Funkcjonariusz Policji grozi, że wystąpi do sądu o odszkodowanie za dwukrotne poniżenie go przez przełożonego w obecności innych funkcjonariuszy, czyli jak sam to określa o mobbing. Przełożony w postępowaniu, które w tym zakresie wszczęte zostało w jednostce przyznał się do tego typu zachowań podkreślając jednak, że miały one charakter incydentalny, a aby wystąpił mobbing nękanie i poniżanie musi być długotrwałe. Czy mimo to za swoje zachowanie może zostać ukarany?

Tak.

Faktycznie, aby działania pracodawcy uznane było za mobbing muszą być one jednocześnie uporczywe i długotrwałe oraz polegać na nękaniu lub zastraszaniu pracownika oraz wywoływać u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej. Ich celem musi być też poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go od współpracowników lub wyeliminowanie z zespołu pracowników. Wszystkie te przesłanki musza wystąpić łącznie.

Na gruncie prawa pracy nie można, zatem mówić o mobbingu, jeśli pracodawca jednorazowo ośmieszył pracownika. Jednak w przypadku policjantów, przesłanką pociągnięcia ich do odpowiedzialności dyscyplinarnej jest zgodnie z art. 132 ustawy o Policji popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej. Nie ma przy tym znaczenia (dla powstania takiej odpowiedzialności) czy czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne policjant popełnił raz czy wiele razy. Może to ewentualnie rzutować tylko rodzaj zastosowanej kary. Jak uznał, bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 31 stycznia 2014 r. (I OSK 2687/12) dobór kar adekwatnej do przewinienia dyscyplinarnego należy do sfery uznania organów dyscyplinarnych, gdyż ustawodawca nie określił, jakiemu przewinieniu odpowiada każda z sankcji wymienionych w art. 134 ustawy o Policji. Wystarczy, zatem nawet jednostkowe zachowanie wypełniające dyspozycję art. 132 uop, aby przełożony dyscyplinarny mógł wszcząć postępowanie dyscyplinarne.

—Małgorzata Jankowska

podstawa prawna: art. 132, art. 134 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. DzU z 2015 r. poz. 355 ze zm)