Autorzy wykorzystali dane z brytyjskiego Millennium Cohort Study, obejmującego dzieci urodzone na początku XXI wieku. Analiza objęła uczestników w wieku od trzech do pięciu lat. Rodzice odpowiadali na pytania o to, jak długo ich dziecko ogląda telewizję, a możliwe odpowiedzi obejmowały cztery przedziały: brak oglądania, do jednej godziny dziennie, od jednej do trzech godzin oraz ponad trzy godziny dziennie.
Gdy dzieci osiągnęły wiek pięciu lat, oceniano u nich poziom nieuwagi i nadpobudliwości, wykorzystując test SDQ (Kwestionariusz Mocnych Stron i Trudności). Badacze zastosowali metody analizy pozwalające ograniczyć wpływ czynników zakłócających. Wzięto pod uwagę takie zmienne jak płeć dziecka, status materialny rodziny, poziom wykształcenia rodziców, wcześniactwo, masa urodzeniowa, temperament, postawy wychowawcze oraz zdrowie psychiczne opiekunów. W analizie wykorzystano również wskaźnik prospołeczności z tej samej skali SDQ, który pełnił rolę tzw. negatywnego wyniku kontrolnego.