Strategia państw NATO wobec wojny Rosji z Ukrainą polega na niedopuszczeniu zarówno do wygranej Moskwy, jak i (niestety) Kijowa. Każda z tych dwóch opcji stwarza bowiem w ocenie tych państw geopolityczne zagrożenie. W przypadku pierwszym – bezpieczeństwa europejskich państw NATO, w przypadku drugim – globalnej stabilności.

Co wyjaśnia obojętność europejskich liderów biznesu wobec możliwej prezydentury Trumpa? Czy trwają działania w celu przeniesienia produkcji poza Europę? Dlaczego?

Użytkownicy wieczyści nieruchomości niemieszkalnych mogą występować z żądaniem ich wykupu na własność, ale... nie wszyscy. Są też problemy z interpretacją przepisów.

Rywalizacja Niemiec i Francji o to, które firmy zdominują rynek i kto będzie decydował o polityce obronnej w Europie, to pole walki o pierwszeństwo w rozdawaniu kart w UE. Niestety, ten typ rozgrywki jest niemal obcy myśleniu polskich elit rządowych.

Fundusze pieniężne są prostym sposobem na utrzymanie siły polskiej gospodarki.

Prezydent Rosji Władimir Putin zrozumiał, że wygra wojnę z Ukrainą tylko na warunkach Xi Jinpinga. Chyba że Waszyngton wcześniej pójdzie z Moskwą na kompromis.

W ciągu dwóch tygodni marszałek Sejmu Szymon Hołownia wygłosił dwa bardzo podobne orędzia. To, że wygłasza je tak często wynika wskazuje na to, że polityczna sytuacja jego, Polski 2050 i całej Trzeciej Drogi staje się skomplikowana.

Jestem pewien, że warszawiacy krytycznie ocenią decyzję Rafała Trzaskowskiego o zakazie wieszania symboli religijnych w urzędach, a nawet trzymania takowych na ich służbowych biurkach. Możliwe, że prezydent Warszawy właśnie uczynił pierwszy krok na drodze do przegranej w boju o Pałac Prezydencki.

Premier Donald Tusk spiera się z prezydentem Andrzejem Dudą o kompetencje w nominowaniu Polaka na stanowiska komisarza Unii Europejskiej. Dla Brukseli kluczowe będzie zdanie rządu. I ustawa kompetencyjna, przyjętej pod koniec rządów PiS, niczego nie zmienia.