Nie żyje Jarmo Jääskeläinen

Fiński reżyser i producent Jarmo Jääskeläinen zmarł 2 stycznia 2022 roku

Publikacja: 04.01.2022 09:51

Jarmo Jääskeläinen

Jarmo Jääskeläinen

Foto: archiwum prywatne

Miesiąc temu, 2 grudnia 2021 Rada Programowa Krakowskiej Fundacji Filmowej zdecydowała o przyznaniu mu Smoka Smoków za wkład w rozwój światowego kina dokumentalnego. Uroczystość wręczenia statuetki, lekcja mistrzowska laureata oraz retrospektywa jego twórczości miały mieć miejsce podczas najbliższej edycji Krakowskiego Festiwalu Filmowego.

„Jesteśmy wstrząśnięci informacją o śmierci naszego laureata, który dwa tygodnie temu potwierdził przyjazd do Krakowa, bardzo się cieszył na wizytę w Polsce i spotkanie z przyjaciółmi, a także młodymi widzami, którzy do tej pory nie mieli okazji zapoznać się z jego filmami” – mówi dyrektor festiwalu Krzysztof Gierat.

Jarmo Jääskeläinen urodził się w Vyborg 2.08.1937. Skończył Absolwent Helsingin Normaalilyseo i łódzką szkołę filmową. W latach 50/60. pracował w Kelo-Filmi Oy, Filmart Oy w Helsinkach, British Overseas Film Services Ltd., oraz w redakcji fińskiej BBC.

Część swego życia Jääskeläinen spędził w Polsce. Dobrze znał język i współczesną polską historię oraz kulturę drugiego obiegu, a jednocześnie pracując dla fińskiej telewizji nie był ograniczany przez cenzurę. Jeszcze przed Sierpniem 80’ powstał  jego film o emigracji obywateli polskich niemieckiego pochodzenia: „Antoniusz emigrant” (1977). Rok później,  w „Śmierci studenta” Jääskeläinen rekonstruował śledztwo w sprawie śmierci Stanisław Pyjasa. W „Koronacji” (1980) przypomniał o roli kościoła katolickiego w Polsce w czasach komunistycznych.

Znaczące dla polskiej historii dokumenty zrealizował w latach 80., kiedy jeszcze mieszkał w Warszawie. W „Przedmurzu” opowiedział o warszawskiej pielgrzymce na Jasną Górę w roku 1981 (1982). Jego inne „polskie” filmy to: „Obmurowana wolność” (1986) o internowanych działaczach Solidarności, „Msza za Ojczyznę” (1984), w której rejestrował atmosferę po zabójstwie księdza Jerzego Popiełuszki, pokazując tłum ludzi skupionych wokół kościoła, gdzie kapłan Solidarności głosił homilie. W zrealizowanych w 2011 roku „Zwycięzcach i zwyciężonych” przywołał wspomnienia uczestników grudnia 70. opowiadając również o roztrwonieniu ideałów „Solidarności”.

Reżyser podejmował też w swojej twórczości tematykę Holocaustu: w „Chorobie głodowej” (1983) nawiązał do niedokończonych studiów na temat fizjologicznych i psychologicznych skutków głodu, prowadzonych przez żydowskich lekarzy z getta warszawskiego, w „Umschlagplatz” (1987), z udziałem Marka Edelmana jako narratora, opisał sześć tygodni lata 1942 r. podczas deportacji Żydów do obozu w Treblince, w „Bohaterach i męczennikach” (1990) przedstawił relacje polsko-żydowskie na przykładzie miasta Nowy Korczyn. 

Swoją karierę kontynuował w Finlandii jako reżyser, producent i pedagog. W roku 2011 otrzymał nagrodę za całokształt twórczości od Fińskiej Akademii Telewizyjnej.

Zmarł 2 stycznia 2022 roku. Miał 84 lata.

Film
Jakie filmy w konkursie w Berlinie? Poznaliśmy tytuły
Materiał Promocyjny
Suzuki e VITARA jest w pełni elektryczna
Film
„Świt Ameryki”, czyli czas apokalipsy
Film
Znany pisarz chce odwołania Oscarów. „Neron grał, gdy Rzym płonął”
Film
Trump chce przywrócić wielkość Hollywood. Powołał doradców
Materiał Promocyjny
Warta oferuje spersonalizowaną terapię onkologiczną
Film
Rekomendacje filmowe. Dwa ważne filmy czyli uczta dla wymagającego widza
Materiał Promocyjny
Najlepszy program księgowy dla biura rachunkowego