Brak minimalnych gwarancji przy inwestycjach naruszy przepisy

Działania i inwestycje jednostki nie mogą być uznane za zgodnie z Taksonomią UE (ang. taxonomy- aligned), jeśli nie są prowadzone zgodnie z minimalnymi gwarancjami, nawet jeśli pozostałe warunki zostały spełnione.

Publikacja: 06.05.2024 12:25

Brak minimalnych gwarancji przy inwestycjach naruszy przepisy

Foto: Adobe Stock

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 z 18 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 2019/2088 potocznie nazywane Taksonomią UE (dalej: rozporządzenie Taksonomia UE) jest systemem klasyfikacji, które ustanawia listę działań gospodarczych zrównoważonych środowiskowo. System ten umożliwia jednolitą klasyfikację działań na rzecz zrównoważonego rozwoju, co ma wspierać inwestorów w podejmowaniu decyzji inwestycyjnych na bazie informacji przekazywanych przez spółki.

Zgodnie z art. 3 rozporządzenia Taksonomia UE dana działalność gospodarcza kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo, jeśli są spełnione następujące warunki, działalność:

- wnosi istotny wkład w realizację co najmniej jednego z celów środowiskowych określonych w rozporządzeniu Taksonomia UE,

- nie wyrządza poważnych szkód dla żadnego z celów środowiskowych,

- jest prowadzona zgodnie z minimalnymi gwarancjami,

- spełnia techniczne kryteria kwalifikacji.

Cele środowiskowe określone w rozporządzeniu Taksonomia UE to:

a) łagodzenie zmian klimatu;

b) adaptacja do zmian klimatu;

c) zrównoważone wykorzystywanie i ochrona zasobów wodnych i morskich;

d) przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym;

e) zapobieganie zanieczyszczeniu i jego kontrola;

f) ochrona i odbudowa bioróżnorodności i ekosystemów.

Minimalnymi gwarancjami są procedury stosowane przez przedsiębiorstwo prowadzące działalność gospodarczą, które mają zapewnić przestrzeganie wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka, w tym zasad i praw określonych w ośmiu podstawowych konwencjach wskazanych w Deklaracji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej podstawowych zasad i praw w pracy oraz zasad i praw określonych w Międzynarodowej karcie praw człowieka.

Stosując te procedury, przedsiębiorstwa przestrzegają zasady „nie czyń poważnych szkód”.

Wskazówki w zakresie minimalnych gwarancji

Działania i inwestycje jednostki nie mogą być uznane za zgodne z Taksonomią UE (ang. taxonomy- aligned), jeśli nie są prowadzone zgodnie z minimalnymi gwarancjami, nawet jeśli pozostałe warunki zostały spełnione.

Na zlecenie Komisji Europejskiej platforma do spraw zrównoważonego finansowania (ang. EU Platform on Sustainable Finance) przygotowała raport (ang. „Final Report on Minimum Safeguards”), którego celem jest udzielenie wskazówek, w jaki sposób stosować zapisy rozporządzenia Taksonomia UE w zakresie minimalnych gwarancji.

Rolą minimalnych gwarancji jest zapobieganie określeniu działalności jako zrównoważonej, gdy jest ona związana z wywieraniem negatywnego wpływu w następujących obszarach:

- prawa człowieka, w tym prawa pracownicze,

- korupcja/łapówkarstwo,

- podatki,

- uczciwa konkurencja.

Jeśli jednostka spełnia techniczne kryteria kwalifikacji określone w rozporządzeniu Taksonomia UE, lecz nie posiada mechanizmów należytej staranności w zakresie praw człowieka i pracowników, zapobiegania korupcji oraz nieuczciwym praktykom w zakresie podatków i konkurencji, jej działalność nie będzie traktowana jako zgodna z Taksonomią.

Wytyczne OECD oraz wytyczne ONZ

W praktyce kwestia minimalnych gwarancji rodzi wiele pytań, gdyż z jednej strony regulacje, na które powołuje się rozporządzenie Taksonomia UE, mają charakter wytycznych, a nie precyzyjnych przepisów prawa, z drugiej jednak strony wytyczne te pojawiają się w najważniejszych unijnych aktach prawnych dotyczących zielonego ładu i raportowania zrównoważonego rozwoju, co niewątpliwie podwyższa ich rangę.

8 czerwca 2023 r. Rada ODECF przyjęła aktualizację wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych, co wpływa również na minimalne gwarancje opisane w art. 18 rozporządzenia Taksonomia UE. Wytyczne OECD to zalecenia dotyczące standardów odpowiedzialnego prowadzenia działalności budżetowej.

Najważniejsze zmiany w wytycznych dotyczą następujących kwestii:

- zaleceń dla przedsiębiorstw dotyczące dostosowania się do uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym celów związanych z bioróżnorodnością,

- zaleceń dotyczących wdrażania przez przedsiębiorstwa procedur należytej staranności w zakresie oddziaływania przedsiębiorstwa oraz jego relacji biznesowych związanych z korzystaniem z ich produktów i usług,

- lepszej ochrony osób i grup ryzyka, w tym również osób zgłaszających nieprawidłowości dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej,

- aktualizacji zaleceń dotyczących ujawniania informacji na temat odpowiedzialnego prowadzenia działalności biznesowej,

- rozszerzenia zaleceń dotyczących należytej staranności w zakresie wszystkich form korupcji.

Kwestie te wiążą się mocno z minimalnymi gwarancjami i powiązanymi z nimi procedurami należytej staranności.

Dyrektywa w sprawie należytej staranności

Po długich negocjacjach 15 marca 2024 r. Rada Unii Europejskiej zatwierdziła tekst dyrektywy w sprawie należytej staranności przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju, regulacji unijnej, która nakłada na firmy obowiązek dołożenia należytej staranności w obszarze przeciwdziałania negatywnym wpływom działalności biznesowej na takie kwestie jak prawa człowieka i środowisko naturalne. Zgodnie z dyrektywą przedsiębiorstwa powinny wbudować procedury należytej staranności dotyczące praw człowieka i kwestii środowiskowych w swoją strategię i politykę operacyjną. Aby to osiągnąć, osoby zarządzające najwyższego szczebla powinny angażować się bezpośrednio w te działania i dostosowywać swoje praktyki biznesowe do zidentyfikowanych ryzyk i wyzwań. Przedsiębiorstwa powinny zaimplementować proces identyfikacji i oceny ryzyk związanych z negatywnym wpływem ich działalności na prawa człowieka i środowisko, aby zapobiegać i minimalizować ten negatywny wpływ. Powinny również monitorować skuteczność podjętych działań i w sposób przejrzysty i dostępny dla wszystkich interesariuszy raportować swoje działania związane z należytą starannością.

Dyrektywa w bardzo dużym stopniu czerpie z wytycznych ONZ i wytycznych OECD i odwołuje się do nich, co wyraźnie pokazuje, że nie są to tylko rekomendacje, lecz obowiązujące przepisy.

Co robić, aby spełnić minimalne gwarancje

Zgodnie z raportem Final Report on Minimum Safeguards, aby spełnić minimalne gwarancje, jednostka powinna wdrożyć procedury należytej staranności w zakresie praw człowieka zgodnie z wytycznymi OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych i wytycznymi ONZ oraz nie powinny wystąpić sądowo stwierdzone naruszenia w tym obszarze. Podstawą do spełnienia minimalnych gwarancji jest efektywnie zaprojektowany i wdrożony system należytej staranności w zakresie zrównoważonego rozwoju.

Procedury należytej staranności w zakresie praw człowieka powinny obejmować takie elementy jak:

- analiza, identyfikacja i ocena rzeczywistego i potencjalnego negatywnego wpływ na prawa człowieka (na przykład poprzez prowadzenie badania istotności),

- zapewnienie odpowiednich działań mających na celu zapobieganie negatywnym wpływom lub ich łagodzenie i zakończenie działań mających rzeczywiste negatywne skutki,

- wdrożenie procedury zgłaszania naruszeń,

- monitorowanie skuteczności wdrożonych procedur i działań,

- odpowiedni system informacji i raportowania.

Warto pamiętać, że tworzenie procedur należytej staranności nie jest jednorazową czynnością, należyta staranność nie polega bowiem na napisaniu wyszukanej procedury, która zostanie odłożona na półkę. Jednostki powinny na bieżąco identyfikować potencjalne problemy związane z negatywnym wpływem na prawa człowieka czy środowisko i im zapobiegać, a w skrajnych przypadkach naprawiać wyrządzone szkody. Problemy te mogą ewoluować wraz ze zmianami w działalności, pojawiać się mogą nowe ryzyka, na które trzeba będzie odpowiedzieć. Niektóre ryzyka ocenione wcześniej jako mało istotne mogą stać się bardzo ważne i wymagać natychmiastowej i zdecydowanej reakcji.

WAŻNE:

Każda istotna decyzja biznesowa powinna przejść proces due dilligence pod kątem jej wpływu na zrównoważony rozwój przedsiębiorstwa. 

Zdaniem autorki

Należyta staranność to proces ciągły. Jednostki powinny wbudować ten proces w swoje polityki, strategie, proces zarządzania ryzykiem. Osoby zarządzające najwyższego szczebla powinny być w ten proces zaangażowane i pokazywać, jak ważne dla firmy są takie aspekty, jak prawa człowieka, prawa pracownicze, klimat i środowisko.

Jednostki nie mogą się ograniczyć do negatywnego wpływu wywoływanego przez własne działania. Równie ważne jest stosowanie należytej staranności w całym łańcuchu dostaw, przykładowo poprzez dobór dostawców, którzy nie łamią praw człowieka i nie stosują wątpliwych praktyk. Aby zachować należytą staranność, nie można ignorować nieetycznych i niewłaściwych zachowań potencjalnych dostawców i odbiorców.

Trzeba pamiętać, że w procesie raportowania jednostka nie może pominąć ryzyk, które nie zostały odpowiednio zaadresowane, lecz ujawnić, dlaczego tak się stało i jakie działania zamierza podjąć w przyszłości, aby ograniczać negatywny wpływ.

Edyta Kalińska, biegła rewident, partnerka zarządzająca działem rewizji finansowej BDO, członkini zarządu

Etapy właściwie wdrożonego procesu należytej staranności to:

- wbudowanie zasad odpowiedzialnego prowadzenia biznesu w strategię i polityki jednostki na jak najwyższym szczeblu zarządzania,

- przeprowadzenie identyfikacji i oceny negatywnego wpływu działalności, również w łańcuchu dostaw,

- zaplanowanie odpowiedzi na zidentyfikowane kwestie (środków zaradczych), które będę działać łagodząco bądź zapobiegawczo,

- monitorowanie działań oraz ryzyk negatywnego wpływu i ich aktualizacja w przypadku zmian w otoczeniu regulacyjnym, łańcuchu dostaw czy też otoczeniu społecznym,

- informowanie i raportowanie,

- podjęcie działań.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 z 18 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 2019/2088 potocznie nazywane Taksonomią UE (dalej: rozporządzenie Taksonomia UE) jest systemem klasyfikacji, które ustanawia listę działań gospodarczych zrównoważonych środowiskowo. System ten umożliwia jednolitą klasyfikację działań na rzecz zrównoważonego rozwoju, co ma wspierać inwestorów w podejmowaniu decyzji inwestycyjnych na bazie informacji przekazywanych przez spółki.

Pozostało 95% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Samorząd
Krzyże znikną z warszawskich urzędów. Trzaskowski podpisał zarządzenie
Prawo pracy
Od piątku zmiana przepisów. Pracujesz na komputerze? Oto, co powinieneś dostać
Praca, Emerytury i renty
Babciowe przyjęte przez Sejm. Komu przysługuje?
Spadki i darowizny
Ten testament wywołuje najwięcej sporów. Sąd Najwyższy wydał ważny wyrok
Sądy i trybunały
Sędzia WSA ujawnia, jaki tak naprawdę dostęp do tajnych danych miał Szmydt