Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z 8 grudnia 2015 r. (II UK 443/14).
Wyrok ten zapadł w sprawie o ustalenie podlegania przez ubezpieczonego dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Wedle ustaleń dokonanych przez sądami instancyjnymi sprawa była związana z nieudzieleniem przez ZUS zezwolenia na uregulowanie składki na ubezpieczenie chorobowe w późniejszym terminie. Ubezpieczona – objęta dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym z tytułu wykonywania działalności gospodarczej – za pośrednictwem biura rachunkowego opłaciła jedną ze składek niższą niż należna. Przy czym różnica między tą uregulowaną a właściwą wynosiła ponad 7 zł i była wynikiem błędu biura rachunkowego.
W pierwszej instancji sąd okręgowy uznał, że opłata zaniżonej składki chorobowej stanowi „nieopłacenie w terminie składki należnej na ubezpieczenie" i skutkuje ustaniem ubezpieczenia na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Rozpatrzenie odmowne przez ZUS wniosku o wyrażenie zgody na opłacenie składki w późniejszym terminie oznaczało, że ubezpieczenie chorobowe ustało. Sąd apelacyjny był jednak odmiennego zdania. Stwierdził, że ZUS powinien pozytywnie rozpatrzyć wniosek ubezpieczonej.
Analizując skargę kasacyjną ZUS, Sąd Najwyższy uznał, że rozpoznanie tej sprawy wymaga rozstrzygnięcia, czy skutek prawny polegający na ustaniu dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, jest tylko wynikiem niepłacenia składki w ogóle, czy opłacenia jej w niewłaściwej (niższej) kwocie. W swoich rozważaniach SN wskazał, że przy odpowiedzi na to pytanie należy też uwzględnić charakter dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, którego stosunek prawny nawiązuje się wskutek wyrażenia woli przez ubezpieczonego.
W podobny sposób trzeba zatem podejść do analizy przesłanek ustania takiego ubezpieczenia oraz wykładni wyrażenia „nieopłacenia składki". Zdaniem SN „tylko zaniechanie zapłaty składki w terminie wyraża wolę zaprzestania podlegania ubezpieczeniu jako nieopłacenie składki". Jak konstatuje SN, przez opłacenie składki w niższej niż należna wysokości ubezpieczona swoim zachowaniem nie wyraziła w sposób dostateczny woli zakończenia ochrony ubezpieczeniowej, zaś opłacenie składki wskazywało na zamiar osiągnięcia zgoła odmiennego skutku.
