– To prawdopodobnie pierwsze orzeczenie, które dotyczy prawa uchodźców do uzyskania świadczenia 500+. Mamy nadzieję, że da ono początek linii orzeczniczej, która zagwarantuje realizację zasady równego traktowania wszystkich dzieci w zakresie dostępu do tego świadczenia – komentuje Marek Michalak.
W kwietniu 2016 r. Pani G., uchodźczyni z Azji Środkowej, złożyła wniosek o przyznanie jej świadczenia 500+ na czworo małoletnich dzieci. Prezydent m.st. Warszawy odmówił udzielenia cudzoziemce tej formy wsparcia, powołując się na fakt, że na karcie pobytu Pani G. nie zamieszczono adnotacji „dostęp do rynku pracy", co jest warunkiem przyznania ww. świadczenia. Zainteresowana złożyła od tej decyzji odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie, zwróciła się także z prośbą o interwencję do rzecznika praw dziecka.
Po analizie sprawy, rzecznik zgłosił swój udział w postępowaniu przed SKO, wnosząc o uchylenie decyzji Prezydenta m.st. Warszawy i przyznanie zainteresowanej świadczenia 500+. Jako uzasadnienie takiego stanowiska rzecznik powołał przepisy konstytucji, Konwencji o prawach dziecka oraz Konwencji genewskiej dot. statusu uchodźców, które nakazują zapewnienie uchodźcom dostępu do wszystkich form wsparcia publicznego na zasadach dotyczących obywateli polskich. Rzecznik podkreślił także, że kryterium decydującym o przyznaniu/nieprzyznaniu świadczenia 500+ nie może być posiadanie / nieposiadanie stosownej adnotacji na karcie pobytu, ale faktyczny dostęp cudzoziemki do polskiego rynku pracy. Pani G., jako osoba, której nadano status uchodźcy, może zaś wykonywać pracę w naszym kraju na takich samych warunkach, jak obywatele polscy. Niestety, SKO w Warszawie nie przychyliło się do tego stanowiska i utrzymało w mocy niekorzystną dla Pani G. decyzję Prezydenta m.st. Warszawy.
W związku z tym, w lipcu 2016 r. rzecznik praw dziecka wniósł na to rozstrzygnięcie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ponownie wskazując, że interpretacja przepisów dokonana przez organy administracji narusza konstytucyjną zasadę równego traktowania (art. 32), nakaz zapewnienia wsparcia rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji społecznej (art. 71 ust. 1) oraz odpowiednie przepisy Konwencji o prawach dziecka i Konwencji genewskiej.
7 października 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi RPO, uchylił zarówno decyzję SKO w Warszawie, jak i wcześniejszą decyzję Prezydenta m.st. Warszawy.
