W ekonomii przyjmuje się, że podstawowymi przyczynami wzrostu gospodarczego krajów – i tym samym dobrobytu jego obywateli – są praca, ziemia, kapitał i technologia. Jednakże czynniki te nie tłumaczą przyczyn zwiększania się dysproporcji dochodów między krajami.
Nie określają, dlaczego jedne gospodarki szybciej wprowadzają innowacje i akumulują kapitał, podczas gdy inne robią to znacznie wolniej. Są to więc przyczyny podstawowe, płytkie. Zatem zaczęto przyglądać się głębszym przyczynom wzrostu gospodarczego, a więc badać rolę i znaczenie jakości instytucji państwa. Bez odpowiedniego otoczenia instytucjonalnego bowiem same bodźce rynkowe nie sprzyjają optymalnej alokacji zasobów w gospodarce.